Ένας χρόνος χωρίς τη γλυκιά Λολίτα

(15 Σεπτεμβρίου 2015 – 5 Ιουλίου 2015)

Έμεινες τόσο λίγο μαζί μας, ένα αστεράκι που βιάστηκε να επιστρέψει στην πηγή του. Η ηρεμία σου όταν κοιμόσουν ή κούρνιαζες στην πολυθρόνα ή στο κρεβάτι μεταδιδόταν στο χώρο γύρω σου. Το αριστοκρατικό σου βάδισμα, η αλήτικη επιμονή να βγάζεις το κρέας από το πιάτο σου και να το τρως πάνω στο χαλί, η τρυφερότητα που έδειχνες στα τρία μικρά της μεγαλύτερης αδελφής σου, η ζεστή σου αγκαλιά, το ονειροπόλο βλέμμα σου – αλήθεια έβλεπες όνειρα; - όλα αυτά μας συνεπήραν και σε αγαπήσαμε πάρα πολύ.

Τα τρία μικρά που φρόντιζες μεγάλωσαν. Τώρα πια έχουμε δυο μεγάλες γάτες, την τσαχπίνα Ξανθούλα και τον υπέροχο Πρίγκιπα. Και η μαυρούλα Κάρμεν βρίσκεται σε μια περιοχή με κήπους κοντά σε ανθρώπους που την αγαπάνε. Κάποιες στιγμές νομίζω ότι σου μοιάζουν. Άλλωστε είναι ανήψια σου. Τα τρία μικρά που με τόση τρυφερότητα μεγάλωνες μαζί με τη μαμά τους. 

Πόπη Β.