~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τοπική διαδικτυακή Εφημερίδα * με νέα για την Ανατολή Νέας Μάκρης * συντάκτης Πάνος Σ. Αϊβαλής * τηλ.: 22940 99125 - ώρες 12.00 -14.00 μ.μ. * επικοινωνία email: kepeme@gmail.com * Σελίδες επικοινωνίας των κατοίκων της περιοχής * για μια ανθρώπινη συνοικία των Ονείρων * με ελεύθερους χώρους και παιδότοπους * δεινά = [γεγονότα συνήθ. απρόσμενα, που φέρνουν στον άνθρωπο μεγάλη δυστυχία συμφορές]
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ροή ειδήσεων

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018

Γράμμα στον άγνωστο εμπρηστή: «Μαμά, πιάσε με, βοήθησε με, καίγομαι, πονάω πολύ μαμά!»

Ένας νοσηλευτής, έγραψε το πιο συγκινητικό, το πιο δυνατό μήνυμα προς τον άγνωστο εμπρηστή που σπάει «κόκαλα».


Τα λόγια είναι φτωχά σε τέτοιες στιγμές… Χάθηκαν ζωές, εξαφανίστηκαν περιουσίες και κόποι μιας ζωής από την πύρινη λαίλαπα στην Αττική.
Συγκλονισμένη είναι η κοινή γνώμη από την ασύλληπτη τραγωδία έπειτα από τη φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική.
Από τις πρώτες στιγμές οι ηγέτες και οι κυβερνήσεις του κόσμου έχουν εκφράσει και εμπράκτως τη συμπαράστασή τους στην Ελλάδα. Στο εσωτερικό της χώρας, η προσφορά κάθε είδους βοήθειας από όλο τον κόσμο, αποκτά διαστάσεις «κύματος» προς τους πληγέντες, που ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι τους έχει συμβεί. Έχουν φτάσει στο σημείο να μην δέχονται άλλα είδη πρώτης ανάγκης αφού δεν ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν καθώς είναι ο αριθμός των προϊόντων που μαζεύτηκαν είναι κυριολεκτικά υπέρογκος.
Το μόνο που απομένει, είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη, αγάπη και στήριξη όπως αυτός ο τόπος μας έμαθε χρόνια τώρα. Ο κάθε ένας από εμάς με το δικό του μοναδικό και αξιοθαύμαστο Ελληνικό τρόπο..
Στα social media χιλιάδες χρηστών εκφράζουν συγκλονισμένοι τη συμπαράστασή τους, μέσω του hashtag #PrayForGreece, ανεβάζοντας φωτογραφίες από την τραγωδία στην ανατολική Αττική και εκφράζοντας παράλληλα τα συλλυπητήριά τους στους πληγέντες.
Ένας νοσηλευτής, έγραψε το πιο συγκινητικό το πιο δυνατό μήνυμα προς τον εμπρηστή, τον υπεύθυνο όλου αυτού και πραγματικά σπάει κόκαλα.
«Μαμά, πιάσε με, βοήθησε με, καίγομαι, πονάω πολύ μαμά!
Κι άπλωσε το χεράκι του το κορίτσι κι έπιασε το χέρι της μαμάς. Μόνο που το έκανε θρύψαλα μιας και το χέρι της μαμάς ήταν ήδη στάχτη και σκόνη. Και το κορίτσι κάηκε κι αυτό. Και πονούσε πολύ.
‘Φίλε’ εμπρηστή δεν έχεις ιδέα πόσο πολύ πονούσε το κορίτσι. Την ώρα που η σάρκα του έλιωνε από τη θεόρατη φλόγα εκείνο ούρλιαζε ‘μαμά, μαμά!’ Αλλά εσύ, ‘φίλε’ εμπρηστή, είχες κάψει και τη μάνα του. Είχες κάψει τα αδέρφια του. Είχες κάψει τον πατέρα του. Είχες κάψει το σπιτικό του. Είχες κάψει ακόμα και την κούκλα του. Καλά βρε αθεόφοβε, φοβήθηκες ακόμα και τη κούκλα του κοριτσιού και την έκαψες; Τί μπορούσε να σου κάνει μια κούκλα; Σε τί θα σε εμπόδιζε;
Εάν περπατήσεις στους δρόμους και τις γειτονίες θα δεις τα κατορθώματα σου, θα δεις και θα μυρίσεις τα αποτελέσματα της σκληρής δουλείας σου. Εικόνες Αποκάλυψης. ‘Φίλε’ εμπρηστή έκανες πολύ καλή δουλειά ομολογουμένως. Δεν άφησες αιχμάλωτους να σε διώξουν. Δεν άφησες ίχνη να σε προδώσουν. Είσαι ο μαέστρος της φωτιάς. Όλοι υποκλίθηκαν στο ταλέντο σου. Και όλοι είναι στάχτη τώρα. Όλα είναι στάχτη τώρα. Έκανες επαγγελματική δουλειά, το ομολογώ. Ελάχιστοι καταφέρνουν το κατόρθωμα σου. Να πάρουν τόσες ζωές χωρίς ούτε μια γρατζουνιά.
Θέλω όμως, ‘φίλε’ εμπρηστή, να σε ρωτήσω ένα και μόνο πράγμα. Πες μου, τώρα που κάθεσαι και βλέπεις το μεγαλείο που προκάλεσες, πώς νιώθεις; Σκέφτεσαι ήδη τις επόμενες επενδυτικές σου κινήσεις ή αισθάνθηκες έστω και για ένα δευτερόλεπτο, τύψεις; Εύχομαι να ισχύει το πρώτο. Όχι τίποτα’ άλλο, αλλά με διευκολύνεις ώστε να μην νιώθω εγώ καθόλου τύψεις γι’ αυτά που σκέφτομαι κι εύχομαι για σένα. Ειλικρινά, ‘φίλε’ εμπρηστή, μου έχεις ξυπνήσει συναισθήματα κι ένστικτα που πίστευα πως δεν είχα. Καμία δικαιοσύνη δεν θα αποδώσει δικαιοσύνη πάρα μόνο η δικαιοσύνη του δίκαιου των απανθρακωμένων. Και αυτήν επικαλούμαι. Και παρακαλώ την επίσημη δικαιοσύνη, το επίσημο κράτος και τις επίσημες αρχές να σκεφτούν πολύ σοβαρά αυτή την ελάχιστη εξιλέωση -φόρο τιμής στους καμένους συνάνθρωπους μου.
Δεν είμαι εκδικητικός άνθρωπος. Δεν είμαι θυμωμένος άνθρωπος. Δεν είμαι πορωμένος άνθρωπος. Είμαι άνθρωπος. Κάτι που ΔΕΝ είναι οι ‘φίλοι’ εμπρηστές.
Τα χιλιάδες στρέμματα δάσους, τα 1000 σπίτια, οι αμέτρητες περιουσίες, οι 150 τραυματίες και οι 60 (μέχρι στιγμής) νεκροί μου είπαν να σας πω ότι θέλουν να ησυχάσει η ψυχούλα τους. Και εδώ δεν χωράνε συναισθηματισμοί, ανθρωπισμοί και ψευδό αλληλέγγυα αισθήματα.
Δυο ειδών θάνατοι είναι οι χειρότεροι. Ο θάνατος από τον πόνο της καμένης σάρκας και ο θάνατος από την αγωνιά της ασφυξίας. Και οι συνάνθρωποι μου έτυχαν και τα δυο αυτά είδη θανάτου ψες. Δεν τους άξιζε. Τους άξιζε μια προσπάθεια. Αλλά ρε συ παράσιτο εμπρηστή, δεν τους έδωσες την ευκαιρία. Περίμενες ύπουλα να σηκωθεί ο αέρας και μετά ύψωσες τις φλόγες τόσο ψηλά που ήταν αδύνατον για τους ΗΡΩΕΣ πυροσβέστες και διασώστες να κάνουν κάτι.
Πραγματικά. Τι τραγικές φιγούρες τα παιδιά της Πυροσβεστικής! Τους έβλεπα να δέρνονται με τις φλόγες, να τους καίνε τα πρόσωπα αλλά αυτοί εκεί, να προσπαθούν. Πολλοί τους λένε τεμπέληδες δημοσίους υπάλληλους. Ξέρεις μηρέ, αυτοί οι ‘εγώ σε πληρώνω’. Ένα θα σου πω. Ακόμα και 364 μέρες το χρόνο κι αν κάθεται σε μια καρέκλα και παίζει τάβλι (που δεν συμβαίνει ούτε αυτό) ο πυροσβέστης, για την μια μέρα που θα ζήσει αυτό που βλέπεις και θα παίξει τη ζωή του κορώνα γράμματα για σένα, αξίζει όλους τους μισθούς του κόσμου. Όχι δεν είμαι πυροσβέστης, νοσηλευτής είμαι. Αλλά υποκλίνομαι σ’ αυτά τα παιδιά γιατί μπαίνω στη θέση τους και βλέπω με τα ματιά τους καμία φορά. Και, πίστεψε με, ακόμα κι έτσι νιώθω μια δυσφορία, μια δύσπνοια, έναν τρόμο. Φαντάσου να είσαι εκεί με τις φλόγες να ορθώνονται 10 μετρά πάνω από σένα κι εσύ να είσαι με μια μάνικα για όπλο κι ένα σταυρό για φυλαχτό.
Πυροσβέστες, Εκαβιτες, στρατός, αστυνομία, λιμενικό, γιατροί και νοσηλευτές των νοσοκομείων, εθελοντές, αυτοί είναι οι συνάνθρωποι μου. Σε αυτούς υποκλίνομαι ταπεινά και τους ευχαριστώ για τις ζωές που έσωσαν με κίνδυνο τις δίκες τους.

Η Ελλάδα πεθαίνει. Γιατί κάποιοι έχουν διαλέξει θεό. Χρήμα.

Ναι θρηνώ. Η Ελλάδα θρηνεί. Οι Έλληνες θρηνούν. Όσοι είμαστε ακόμα ζωντανοί πρέπει να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Κάποιοι πρέπει να πολεμήσουμε για το αύριο. Γιατί σε πόλεμο είμαστε. Μας σκοτώνουν, μας πνίγουν, μας καίνε.

Σ’ αυτούς που έφυγαν μια μεγάλη συγνώμη. Στους συγγενείς τους που έμειναν, κουράγιο και σιωπή. Θρηνήστε τους ανθρώπους σας.
Ναι θρηνούμε κι έτσι πρέπει.
Λάμπρος Λιάπης 
(εχθρός αυτής της πραγματικότητας).»

Οι πυρκαγιές στο Μάτι Ν. Μάκρης και Ραφήνας, είναι οι δεύτερες πιο φονικές του 21ου αιώνα στον κόσμο

Η ΟΡΓΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ


Οι πυρκαγιές στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην ανατολική Αττική, με θύματα μέχρι τώρα τουλάχιστον 80 ανθρώπους είναι δεύτερες στη λίστα με τις πιο φονικές του 21ου αιώνα στον κόσμο.


Πρώτες στη θλιβερή λίστα είναι εκείνες που σκότωσαν 173 ανθρώπους στην Αυστραλία το 2009, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο που κάνει τον απολογισμό.   Η Αυστραλία το 2009   Τουλάχιστον 173 άνθρωποι πεθαίνουν στις πυρκαγιές που ξεσπούν σε θάμνους στη νοτιοανατολική Αυστραλία, κυρίως στην πολιτεία Βικτόρια, θύμα το Σαββατοκύριακο της 7ης Φεβρουαρίου του 2009 του συνδυασμού εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών και της ξηρασίας.   Ολόκληρες πόλεις και περισσότεροι από 2.000 σπίτια ισοπεδώνονται.   Η φωτιά μαίνεται για πολλές εβδομάδες προτού περιοριστεί χάρη στην κινητοποίηση χιλιάδων πυροσβεστών και εθελοντών. 

  
H φωτιά στη Βικτόρια το 2009   
Η Ελλάδα το 2007   Στα τέλη Αυγούστου του 2007, πρωτοφανείς δασικές πυρκαγιές καταστρέφουν 2.500.000 στρέμματα στην Πελοπόννησο και στην Εύβοια προκαλώντας 77 θανάτους στο πέρασμά τους.   Πολλά θύματα πεθαίνουν στην προσπάθεια να φύγουν μέσα στον πανικό από χωριά που έχουν περικυκλωθεί από τις φλόγες, ενώ απειλείται η περιοχή της Ολυμπίας.   Η Πορτογαλία το 2017 και το 2003   Εξήντα τέσσερις άνθρωποι σκοτώνονται και περισσότεροι από 250 τραυματίζονται στη διάρκεια μιας τεράστιας δασικής πυρκαγιάς που ξέσπασε στις 17 Ιουνίου 2017 στο Πεντρογκάο Γκράντε, στο κέντρο της χώρας, η οποία επεκτείνεται στη συνέχεια σε γειτονικές περιοχές.   Ένα μεγάλο μέρος των θυμάτων πέθαναν μέσα στα αυτοκίνητά τους, που είχαν εγκλωβιστεί στις φλόγες.   
Μέσα σε πέντε ημέρες, η φωτιά κατακαίει περίπου 460.000 στρέμματα δάσους και θάμνων.   Η Πορτογαλία είχε πληγεί και το 2003 από τεράστιες πυρκαγιές που μαίνονταν για εβδομάδες στο κεντρικό και το νότιο τμήμα της χώρας λόγω των υψηλών θερμοκρασιών προκαλώντας 20 θανάτους. Σχεδόν 4.250.000 στρέμματα έγιναν στάχτη.

Το Ισραήλ το 2010  
 Η χειρότερη πυρκαγιά στην ιστορία του Ισραήλ προκάλεσε 44 θανάτους στις 2 Δεκεμβρίου 2010. Τα θύματα, στην πλειονότητά τους εκπαιδευόμενοι φύλακες σε φυλακή, εγκλωβίστηκαν από τη φωτιά σε ένα λεωφορείο.   Μέσα σε τέσσερις ημέρες η φωτιά θα καταστρέψει σχεδόν 50.000 στρέμματα του εθνικού πάρκου του λόφου Καρμέλ (βόρεια).   Η μεγάλη φωτιά στη Ρωσία το 2015   Η Ρωσία το 2015 και το 2010   Τον Απρίλιο του 2015, 34 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στις τεράστιες πυρκαγιές που μαίνονται στα μέσα Απριλίου σε έκταση 10.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Σιβηρία.   Ξεκινώντας από την Χακάσια (στο νότιο τμήμα της Σιβηρίας) οι πυρκαγιές, που κατέστρεψαν 2.000 σπίτια, έφθασαν μέχρι τη Μογγολία, περίπου 200 χλμ. νότια, και συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο μέχρι τα σύνορα με την Κίνα, σύμφωνα με το ρωσικό τμήμα της Greenpeace.   Πέντε χρόνια πριν, το 2010, το δυτικό τμήμα της χώρας, που αντιμετώπιζε πρωτοφανή καύσωνα και ξηρασία, είχε καταστραφεί από πυρκαγιές που προκάλεσαν τον θάνατο περίπου 60 ανθρώπων από τα τέλη Ιουλίου έως τα τέλη Αυγούστου. Περισσότερα από δέκα εκατομμύρια στρέμματα δάσους, βάλτων και θάμνων καταστράφηκαν και ολόκληρα χωριά κάηκαν.   

Οι Ηνωμένες Πολιτείες το 2003   Είκοσι δύο άνθρωποι, μεταξύ των οποίων δύο στο Μεξικό, χάνουν τη ζωή τους στις πυρκαγιές που μαίνονται στην Καλιφόρνια, τέλη Οκτωβρίου-αρχές Νοεμβρίου 2003. Μέσα σε δύο εβδομάδες, 3.000.000 στρέμματα βλάστησης καίγονται, 3.576 σπίτια καταστρέφονται και 100.000 άνθρωποι απομακρύνονται από τις εστίες τους.   Πιο πρόσφατα στην Αριζόνα, στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ, 19 πυροσβέστες χάνουν τη ζωή τους την 1η Ιουλίου 2013 ενώ δημιουργούσαν αντιπυρική ζώνη για να σταματήσουν την επέκταση μιας τεράστιας πυρκαγιάς.     Πυρκαγιές που έμειναν στην Ιστορία   Η πιο φονική δασική πυρκαγιά στον κόσμο φαίνεται να ήταν εκείνη του Οκτωβρίου 1871 στο Πέστιγκο (Ουισκόνσιν, ΗΠΑ, που προκάλεσε από 800 έως 1.200 θανάτους.   Η φωτιά, που είχε ξεσπάσει στο δάσος πολλές ημέρες νωρίτερα, κατέστρεψε μέσα σε μερικές ώρες αυτή την κωμόπολη των 1.700 κατοίκων και κατέστρεψε και άλλα χωριά σε μια έκταση 5.000.000 στρεμμάτων.   
Τον Μάιο του 1987, η πιο μεγάλη δασική πυρκαγιά στην πρόσφατη ιστορία της Κίνας προκάλεσε τουλάχιστον 119 θανάτους στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας. Πενήντα μία χιλιάδες άνθρωποι έμειναν άστεγοι.   Με τον βαρύ απολογισμό της των 82 θανάτων, η πυρκαγιά που ξέσπασε τον Αύγουστο του 1949 στις Λαντ, στη νοτιοδυτική Γαλλία, εξακολουθεί να παραμένει στη μνήμη. Τα θύματα, πυροσβέστες, εθελοντές και στρατιωτικοί, εγκλωβίστηκαν κυριολεκτικά σε ένα σύννεφο καπνού που προκάλεσε μια απότομη αλλαγή της κατεύθυνσης και της έντασης των ανέμων. 

Πηγή: www.lifo.gr