Καλή Κυριακή σε όλους. Άυλη του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη.
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018
Από το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών και το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας: έκθεση τεκμηρίων με θέμα: «Εστίες Ελλήνων πριν και μετά το 1922. Απώλεια και αποκατάσταση»
Το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών συνδιοργανώνει με το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας έκθεση τεκμηρίων με θέμα: «Εστίες Ελλήνων πριν και μετά το 1922. Απώλεια και αποκατάσταση».
Στην έκθεση παρουσιάζονται τεκμήρια από τα αρχεία και τις συλλογές του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και του Ιστορικού Αρχείου της ΕΤΕ που ζωντανεύουν τις μνήμες από την ιστορία των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Καταστροφή του 1922 και την εγκατάσταση των ανταλλάξιμων προσφύγων στην καινούργια πατρίδα τους.
Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη 18 Οκτωβρίου, 19:00
Διάρκεια έκθεσης: 18 Οκτωβρίου - 18 Δεκεμβρίου 2018
Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα, Τρίτη & Παρασκευή: 09:00 - 14:00
Τετάρτη & Πέμπτη: 09:00-14:00 και 17:00 - 20:00
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
___________
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018
Ραδιοφωνική συνέντευξη, σχετικά με τον ΧΥΤΥ στο Γραμματικό, του κ. Δημήτρη Λινού, Καθηγητή Χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών
Οδυσσέας ΓεωργαντάςπροςΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΕΣΙ "Ο ΠΑΝ"
Ραδιοφωνική συνέντευξη, σχετικά με τον ΧΥΤΥ στο Γραμματικό, του κ. Δημήτρη Λινού, Καθηγητή Χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στην εκπομπή του ΣΚΑΪ 100,3 portosalte@skai.gr.
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2018
Ασυμβίβαστη μέχρι το τέλος... Αναφορά μνήμης στην Βούλα Δαμιανάκου
Ασυμβίβαστη μέχρι το τέλος...
Μικρή αναφορά μνήμης στην Βούλα Δαμιανάκου
Αν και η Βούλα Δαμιανάκου έγινε γνωστή στους νεώτερους ως ο άνθρωπος που φιλοξένησε τον διωκόμενο ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, λίγο πριν την παράδοσή του στο τουρκικό καθεστώς από την τότε ελληνική κυβέρνηση, ωστόσο, αποτέλεσε ένα σημαντικό κεφάλαιο των ελληνικών γραμμάτων, τόσο μέσω του έργου της, όσο και της ενεργής συμμετοχής της (και) στην πολιτισμική εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, στο πλευρό του συντρόφου της, Βασίλη Ρώτα.
Ασυμβίβαστη, μαχήτρια και αγωνίστρια μέχρι και την τελευταία της πνοή, που άφησε σε βαθιά γεράματα, ακριβώς δύο χρόνια πριν, στις 19 Σεπτέμβρη 2016, η Βούλα Δαμιανάκου δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ και με κανέναν την προσωπική της αντίληψη για την ελευθερία. Προτίμησε, όπως ανέφερε η ίδια και θυμάται το ΑΠΕ, «για να μην προδώσει το ιδανικό της ελευθερίας», να παραιτηθεί από τη σύνταξή της ως συγγραφέα, «παρά να δεχτεί σύνταξη με νόμο που τον είχαν γράψει οι ερπύστριες των τανκς της τυραννικής χούντας».
Επίσης, παραιτήθηκε από μέλος της ΑΕΠΙ, ως κληρονόμος και συνδημιουργός του έργου του Ρώτα (μεταξύ άλλων το «Ενας όμηρος» και οι «Ορνιθες»), επειδή όπως ανέφερε στη σχετική επιστολή της, στις 22.9.2011, «το θεωρώ έσχατο κατάντημα για μια που αγωνίστηκε όλη της τη ζωή για την ελευθερία να πεθαίνει σκλάβα της ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ (η ενέργεια της ΑΕΠΙ να δώσει στον εαυτό της το δικαίωμα να με γράψει _ στα ενενήντα ένα χρόνια μου _ στο ΙΚΑ, παρά τη θέλησή μου, εν αγνοία μου και γνωρίζοντας τι έχει προηγηθεί, θα ταίριαζε σε κάποιον που ανήκε πάππου προς πάππου σε γενιά σκλάβων κι ερωτευμένων με τη σκλαβιά τους, κι όχι σε αγωνιστή της ελευθερίας)».
Χαρακτηριστική είναι και η απάντησή της σε αρνητικά σχόλια σε βάρος της της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ», για την υπόθεση Οτσαλάν, το 1999: «»Το φαντάζεσαι να χρειάζεσαι βηματοδότη στην καρδιά και να σου τον βάζουν στο μυαλό; (Ρώτας). Ο «Βηματοδότης» της τελευταίας αποκριάς («ΒΗΜΑ», 21 – 2 – 1999) γράφει πως άνοιξα την πόρτα μου στον κυνηγημένο Οτσαλάν, επειδή, όντας ανιστόρητη, δε γνώριζα ότι οι πρόγονοί του ήρθαν και πολέμησαν εναντίον των Ελλήνων στο Μαραθώνα. Αλλά μάλλον κάνει λάθος η ιστορική αυθεντία του, γιατί πολύ καλά η υπογράφουσα γνωρίζει και για το Μαραθώνα και για Θερμοπύλες και για Μεσολόγγια και για Μονοδέντρια και για Γοργοπόταμους. Εκείνο που δε γνωρίζει είναι τα τούρκικα. Αν τα εγνώριζε, θα καλούσε τα παιδιά του Αττίλα που στρατοπεδεύουν στην εν Αθήναις τουρκική πρεσβεία και θα τους τον παρέδινε. Οσο για την Ευρώπη και την ΟΝΕ, ο δάσκαλός μου, ο Δημήτρης Γληνός, μου δίδαξε πως πρέπει να πάμε με τον Σοφοκλή και όχι, ποτέ, με τη Σοφοκλέους».
Ασχολήθηκε με πολλά είδη του γραπτού λόγου. Σημαντικότερα έργα της είναι: «Γράμμα σε νεκρό» διηγήματα 1951, «Στην ανεμοζάλη», Διηγήματα 1960, «Υπεύθυνη δήλωση», διηγήματα 1963. Σε συνεργασία με το σύντροφό της Βασίλη Ρώτα έγραψε τα εξής: «Μνημόσυνο» 1961, «Δραγάτες πνευματικής ελευθερίας» 1963, «Δημοκράτες παραδημοκρατικοί» 1965. Το 1967 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων «Γέφυρες της φιλίας». Εχει μεταφράσει αρκετά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας όπως – WILLA CATHER: «Η Αντωνία μου», 1959, KAMMERHNG: «Αναζητώντας τον Αδάμ», 1959, ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ: «Ο μικρός ήρωας».
Η Βούλα Δαμιανάκου συνεργάστηκε με το περιοδικό Λαϊκός Λόγος (1966-1967), με τα ψευδώνυμα Αλκυόνα, Αλκυών, Ειρήνη Πεζοπόρου, ενώ έχει μεταφράσει το σύνολο των έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, κατά το μεγαλύτερο μέρος με τον Βασίλη Ρώτα, καθώς και του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.
~~~~~~~~~
Απόσπασμα από το βιβλίο της «Από το ληστή του νόμου, κάλλιο στο ληστή του δρόμου»: «…Και μπορείτε να βγάλετε εύκολα άδεια και να χτίσετε χωρίς να φοβάστε κανέναν. Η Λουίζα μου έχει φάει τ’ αφτιά, να ιδείς μαμά τι καλός που είναι ο κ. Ρώτας , πώς μας βοηθάει, κι όταν δεν έχει δουλειά παίζει μαζί μας… Τα χάσαμε, καταθορυβηθήκαμε. Ο Ρώτας έπιασε τα δυο χέρια της κυρά Δικαίας, που δε μπορούσε πια να συγκρατήσει τα δάκρυα και της είπε: Άκουσε σε παρακαλώ. Εμείς δεν έχουμε χρήματα γι’ αγορές. Ούτε ψάχνουμε να βρούμε ευκαιρίες ν’ αγοράσουμε χτήματα κοψοχρονιά. Αν είχα θα σε δάνειζα για να το κρατήσεις να το καλλιεργείς να σου αποδίνει εισόδημα. Είναι κρίμα μεγάλο να πουλιέται η γη που μας τρέφει. Καταλάβαμε όμως πως εδώ ύπαρχε καημός που δε γιατρευότανε με λόγια στα πεταχτά και στα όρθια. Καλέσαμε την κυρά Δικαία να ‘ρθει από το σπίτι να πιούμε καφέ, προχωρήσαμε για τη θάλασσα, μα είχαμε πια χάσει κάθε διάθεση».
~~~~~~~~~
Και από το «Μνημόσυνο» (Αθήνα, 1961) σε κείμενα δικά της και στίχους του Βασίλη Ρώτα: «…Με χαμόγελο γιομάτο ικανοποίηση, γιομάτο λεβεντιά και περηφάνεια έδωσε το παρών στο προσκλητήριο την Πρωτομαγιά του 1944. Όλοι γύρισαν σε κείνον. Κι αυτοί που θα’ φευγαν μαζί του και κείνοι που θα’ μεναν. Όλοι ήθελαν να μείνει κι οι πρώτοι κι οι τελευταίοι και μόνο ο Ναπολέων ήθελε να’ να΄ναι με τους πρώτους. Ο Γερμανός χτηνάνθρωπος ταράχτηκε στο άκουσμα αυτού του ονόματος που το είχε ξεστομίσει το ίδιο του το στόμα. Μπροστά του, φωνάζοντας ο καθένας παρών μόλις άκουγε τ’ όνομά του, μπαίναν στη γραμμή οι Ακροναυπλιώτες, φρέσκοι, χαμογελαστοί, λαμπροφορεμένοι, λες και πήγαιναν στο πανηγύρι. Μπροστά του έχουν πάρει κιόλας τη θέση τους το ένα τρίτο των παιδιών της Ακροναυπλίας. Μια οργανωμένη αγωνιστική δύναμη, που είχε νικήσει σε μάχες πολύ πιο σκληρές, που’ χε κερδίσει τη μεγάλη μάχη της ζωής για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια κι η μάχη προς το θάνατο είταν πια κερδισμένη από τα πριν.
»Ο Γερμανός στρατοπεδάρχης, που όλες οι χτηνώδικες ενέργειες στο Χαϊδάρι για να λυγίσουν εκείνοι οι ήρωες πήγαν χαμένες, το’ ξερε καλά αυτό. Μπροστά σ’ αυτό το μεγαλείο κάτι σαν ίχνος συνείδησης άρχισε να σαλεύει μέσα στα βάθη του σκοτεινού εαυτού του, που ίσως θα’ θελε να διαμαρτυρηθεί. Κάτι σαν αντίλαλος παλιάς λησμονημένης ανθρωπιάς που του ξυπνάει το αίσθημα του θαυμασμού και που σαν φτάνει στ’ όνομα του Σουκατζίδη ξεσπάζει: «Όχι εσύ, Ναπολέων, όχι εσύ!» Εκείνη την ώρα ο Ναπολέων ανατριχιάζει, καταλαβαίνει πως περνάει την πιο κρίσιμη ώρα της ζωής του. Η ευαισθησία του δοκιμάζεται όσο ποτέ. Η τιμή του, που τόσο την διαφέντεψε ολοζωής, κιντυνεύει. Πρέπει να προλάβει πριν να’ ναι πολύ αργά, πριν ο στρατοπεδάρχης αρπάξει τυχαία κάποιον σύντροφό του άλλον και τον βάλει στη θέση του.
»Στηριζόμενος ίσα – ίσα σ’ αυτόν τον θαυμασμό του Γερμανού στρατοπεδάρχη, του λέει: «Θέλεις να μ’ αντικαταστήσεις όχι από εχτίμηση, αλλά μόνο και μόνο για να με κάνεις από Σουκατζίδη τίποτα. Μ’ αν πραγματικά μ’ εχτιμάς, η μόνη χάρη που μπορείς να μου κάμεις είναι να μ’ αφήσεις να πεθάνω σαν όλους στη θέση μου, γιατί ο συνεπής αγωνιστής δεν αλλάζει τη θέση του με τίποτε και για κανέναν λόγο, μάλιστα όταν ή θέση του αυτή είναι μπροστά στο πολυβόλο.
»Κι ο μπόγιας σκύβει το κεφάλι, συμφωνεί κι αποκαλύπτεται.
»Φεύγοντας σαν τον ήλιο που πάει να βασιλέψει, άφησε το τελευταίο του χαμόγελο πάνω στα θλιμένα πρόσωπα των συντρόφων του που έμεναν πίσω να τους ζεστάνει στην κρυάδα του θανάτου που σκόρπισε στο στρατόπεδο κείνο το πρωινό»
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΣΟΥΚΑΤΖΙΔΗΣ
Κυριακή 26 Αυγούστου 2018
Τα δρομολόγια της δωρεάν λεωφορειακής γραμμής Μαραθώνας-Νέα Μάκρη-Ραφήνα-Μάτι-Μαραθώνας
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η Γραμμή 310 με ονομασία “Αφετηρία” θα λειτουργεί με τους κανόνες και τα μέτρα των υπολοίπων Γραμμών του δικτύου με δωρεάν μετακίνηση των επιβατών και συχνότητα περίπου ανά μία ώρα και από τις δύο αφετηρίες.
Οι ώρες λειτουργίας της Γραμμής θα είναι από 07:00 με 21:00, επτά ημέρες την εβδομάδα.
Διαδρομή γραμμής 310 Μαραθώνας-Νέα Μάκρη-Ραφήνα-Μάτι-Μαραθώνας
Αθλητικό Κέντρο Μαραθώνα (αφετηρία αγώνα Μαραθώνιου Δρόμου), συνέχεια Λεωφόρος Μαραθώνος, δεξιά Χρυσοστόμου Σμύρνης, συνέχεια δεξιά Κουντουριώτου, αναστροφή στο σχολείο Νέου Βουτζά στον Ιερό Ναό Ιωάννη Προδρόμου, Χρυσοστόμου Σμύρνης, δεξιά Λεωφόρος Μαραθώνος, αριστερά Φλέμινγκ, δεξιά Δημοκρατίας, συνέχεια λεωφόρος Ποσειδώνος, συνέχεια αριστερά Μικράς Ασίας, δεξιά λεωφόρος Μαραθώνος, Αφετηρία στο Αθλητικό Κέντρο Μαραθώνα (αφετηρία αγώνα Μαραθώνιου Δρόμου).
Στάσεις γραμμής 310:
Έναντι του Τέρματος της γραμμής 314, επί της Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Έναντι της πλατείας Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Επί της Χρυσοστόμου Σμύρνης (Νέος Πόντος).
Στο χώρο στάθμευσης του Γυμνασίου που βρίσκεται πλησίον του Ιερού Ναού Ιωάννη προδρόμου στο Νέο Βουτζά.
Επί της Χρυσοστόμου Σμύρνης (Νέος Πόντος).
Επί της πλατείας Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Στο Τέρμα της γραμμής 314, επί της Χρυσοστόμου Σμύρνης.
“ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ”, επί της λεωφόρου Μαραθώνος, υπάρχουσα για τη γραμμή 314.
“ΑΓΊΑ ΒΑΡΒΆΡΑ”, επί της λεωφόρου Μαραθώνος, υπάρχουσα για τη γραμμή 314.
“ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΑΝΑΨΥΚΤΉΡΙΟ”, επί της λεωφόρου Μαραθώνος, υπάρχουσα για τη γραμμή 314.
“ΚΕΠ”, επί της οδού Φλέμινγκ, υπάρχουσα στάση του ΚΤΕΛ.
Στο Δημαρχείο Ραφήνας, επί της Αραφηνίδων Αλών.
Στην Παναγία Παντοβασίλισσα, επί της Φλέμινγκ.
Στην οδό Δημοκρατίας 18Α.
Στη συμβολή των οδών Δημοκρατίας και Μακεδονίας, επί της Δημοκρατίας.
Επί της Δημοκρατίας στο νούμερο 80.
Πλησίον της εισόδου Camping στο Κόκκινο Λιμανάκι.
Έναντι της συμβολής των οδών Δημοκρατίας και Καλαβρύτων, επί της οδού Δημοκρατίας.
Πλησίον της ταβέρνας “ΑΡΓΥΡΆ ΑΚΤΉ”.
Επί της λεωφόρου Ποσειδώνος 77.
Έναντι του mini market “ΜΆΤΙ”, επί της λεωφόρου Ποσειδώνος.
Επί της λεωφόρου Ποσειδώνος 13.
Πλησίον της πύλης του Στρατοπέδου “ΜΙΛΤΙΆΔΗ”.
Επί της πλατείας Αγίου Ανδρέα, στη λεωφόρο Μαραθώνος.
Έμπροσθεν του Δημαρχείου Νέας Μάκρης, επί της λεωφόρου Μαραθώνος
Σημειώνεται ότι:
• Οι οδηγοί στη Λ. Μαραθώνα θα πραγματοποιούν στάσεις στις υπάρχουσες των ΚΤΕΛ.
• Κατά την επιστροφή στον Νέο Βουτσά θα πραγματοποιούνται οι ίδιες στάσεις μόνον στην Λεωφόρο Μαραθώνος, από όπου θα διέρχονται τα οχήματα της γραμμής.
Πίνακας Δρομολογίων Από Αφετηρία
07:00 07:35
08:10 08:15 08:50
09:25
10:00 10:40
11:30
12:10 12:45
13:20 13:55
14:30
15:05 15:40
16:15 16:50
17:25
18:05 18:55
19:35
20:10 20:45
21:20* 21:55*
22:30*
_____________
Τρίτη 21 Αυγούστου 2018
Βίντεο ντοκουμέντο: Οι πρώτες στιγμές της φωτιάς στο Μάτι
Ως προς το πλείστον τα περισσότερα εγκλήματα και μεγάλες καταστροφές κατά της φύσης και όχι μόνο, υπεύθυνος είναι ο άνθρωπος όταν χάνει κάθε ίχνος λογικής και καθαρής σκέψης.
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018
Αντίο στην καλή μας φίλη Αντωνία Τρουλινού
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
Προ ημερών έφυγε από κοντά μας η καλή μας φίλη Αντωνία Τρουλινού και συντρόφισσα στους κοινούς μας λαϊκούς αγώνες όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι ξαφνικά σε ηλικία 65 ετών από ανακοπή καρδιάς στην Αθήνα που κατοικούσε όταν δεν ήταν εδώ στη Νέα Μάκρη που αγαπούσε και έμενε τον περισσότερο καιρό.
Από φοιτήτρια μέχρι και σήμερα συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες του λαού μας για καλύτερες εργασιακές συνθήκες μέσα από το ΚΚΕ αλλά αργότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είχε βαθιά πληγωθεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και άλλαξε σε δεξιόστροφη πολιτική γραμμή... Συνέχισε τον αγώνα της μέσα από την ΛΑΕ.
Την θυμούνται οι πάρα πολλοί φίλοι της, οι σύντροφοι, οι συνάδελφοί της στο Υπουργείο Εμπορίου, οι άνθρωποι που μαζί τους πορεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια σε κινητοποιήσεις, σε συζητήσεις για την Αριστερά και μοιράστηκε μαζί τους την αγωνία για ένα καλύτερο μέλλον.
Η Αντωνία αγαπούσε την τέχνη και την ποίηση, λάτρευε κυριολεκτικά τον Μανώλη Αναγνωστάκη.
Εργάστηκε στο υπουργείο Εμπορίου από όπου συνταξιοδοτήθηκε. Οι φίλοι και σύντροφοι σου από την Νέα Μάκρη σου στέλνουν το ύστατο ΑΝΤΙΟ.
Οι φίλοι σου
Γώγα και Παναγιώτης Σιδέρης,
Γιάννης Σωτηρίου, Αναστασία Σιδέρη,
Πόπη και Πάνος Αϊβαλής,
Γιώργος (Ιερεμίας) Προδρόμου, Μίλτος Ζέρβας,
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)