«Οι Έλληνες ασθενείς είναι παιδιά κατώτερου Θεού στην χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο που εμείς μαχόμαστε τόσα χρόνια για την λειτουργία Κέντρων Τελικού Σταδίου, ώστε να διασφαλιστεί τουλάχιστον το δικαίωμά τους να πεθαίνουν αξιοπρεπώς. Τώρα με τις ελλείψεις φαρμάκων το αίτημά μας αποτελεί πια τραγική ειρωνεία…»
Σκληρή μάχη δίνουν οι ασθενείς με καρκίνο στη χώρα μας. Και δυστυχώς όπως φαίνεται η νόσος δεν είναι ο μεγάλος τους αντίπαλος. Εκτός από τον καρκίνο, οι Έλληνες ασθενείς πολεμούν με τις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας του ΕΣΥ, τα παλαιά και γηρασμένα μηχανήματα της ακτινοθεραπείας, τις μακρές λίστες αναμονής, εσχάτως δε και μάχονται ακόμη και για το… αυτονόητο: το δικαίωμά τους στη θεραπεία, καθώς οι ελλείψεις στα ογκολογικά φάρμακα έχουν γίνει υπόθεση ρουτίνας.
Δεκάδες χιλιάδες καρκινοπαθείς βρίσκονται σε απόγνωση, κατήγγειλε την Τρίτη ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων και Ιατρών (ΚΕΦΙ) Αθηνών, με αφορμή την παρουσίαση του Χάρτη των Δικαιωμάτων των Ασθενών με Καρκίνο.
«Η προσπάθειά μας για σύνταξη αυτού του Χάρτη άρχισε πριν από μερικά χρόνια. Υστερούμε σε πολλά ζητήματα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στόχος μας ήταν να καλύψουμε τουλάχιστον το κενό στην ενημέρωση των Ελλήνων ογκολογικών ασθενών» αναφέρει μιλώντας στο protothema.gr η πρόεδρος του Συλλόγου ΚΕΦΙ, κυρία Ζωή Γραμματόγλου. Ωστόσο, στην παρούσα φάση, οι Έλληνες ασθενείς με καρκίνο καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα έλλειμμα πολύ πιο απειλητικό κι επικίνδυνο: το έλλειμμα στην υγειονομική και φαρμακευτική υποστήριξή τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσαν οι εκπρόσωποι του Συλλόγου, η αναμονή για την έναρξη της ακτινοβολίας σε δημόσιο νοσοκομείο –σημειωτέον είναι η υπ’ αριθμόν ένα θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου στις περισσότερες μορφές καρκίνου- κυμαίνεται από τέσσερις έως έξι μήνες! Διάστημα που προφανώς μπορεί να αποβεί και μοιραίο για τη ζωή τους.
Σε ένα από τα μεγαλύτερα ογκολογικά νοσοκομεία της χώρας, τον Άγιο Σάββα, οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται με καρκίνο τις τελευταίες ημέρες μαθαίνουν ότι διαθέσιμο μηχάνημα ακτινοβολίας, άρα και θεραπεία, υπάρχει μετά τον Οκτώβριο του 2012! Στις περιπτώσεις πάλι που υπάρχει μικρή λίστα αναμονής, τότε πρόκειται για πεπαλαιωμένο και ξεπερασμένο μηχάνημα – όπως γίνεται στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα. Ο ιδιωτικός τομέας της υγείας γίνεται μονόδρομος για μεγάλη μερίδα ασθενών, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ιδιωτικές δαπάνες της θεραπείας και της νοσηλείας τους.
Το μείζον πρόβλημα, όμως, κατά τους εκπροσώπους του Συλλόγου αποτελεί πλέον η έλλειψη ογκολογικών φαρμάκων. «Οι ασθενείς δεν βρίσκουν τα φάρμακά τους. Στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ τους λένε ότι δεν έχουν τα φάρμακα και τους παραπέμπουν στα φαρμακεία των δημόσιων νοσοκομείων. Εκεί πάλι τους λένε ότι δεν τα έχουν, ωστόσο δεν τους βεβαιώνουν την έλλειψη όπως ορίζει ο νόμος επάνω στην ιατρική συνταγή ώστε να μπορέσουν να το αγοράσουν από τα ιδιωτικά φαρμακεία με την κάλυψη του ασφαλιστικού ταμείου» περιγράφει τον Γολγοθά των ασθενών που αναζητούν τα –σημειωτέον πανάκριβα αξίας χιλιάδων ευρώ – ογκολογικά φάρμακά τους από φαρμακείο σε φαρμακείο. Το αποτέλεσμα είναι όσοι μπορούν να τα πληρώσουν από την τσέπη τους προκειμένου να εξασφαλίσουν την πολύτιμη χημειοθεραπεία να τα προμηθεύονται οι ίδιοι μέσω των φαρμακείων προκαταβάλλοντας τα χρήματα μέσω τράπεζας. Οι άλλοι, οι σύγχρονοι… άθλιοι του συστήματος δημόσιας υγείας περιφέρονται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και εκλιπαρούν για μια υπογραφή ή μία τουλάχιστον μία συσκευασία φαρμάκου.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο οι επιστήμονες αναφέρουν ότι το ψυχικό σθένος του ασθενούς είναι το Α και το Ω της θεραπείας τους. «Οι έρευνες δείχνουν ότι έως και το 50% της επιτυχούς μάχης κατά του καρκίνου πιστώνεται στην δυνατή ψυχολογία του ασθενούς» υπογραμμίζει η κυρία Γραμματόγλου. Σε ό,τι αφορά τους Έλληνες καρκινοπαθείς, όπως φαίνεται η κατάσταση διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. «Οι Έλληνες ασθενείς είναι παιδιά κατώτερου Θεού στην χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο που εμείς μαχόμαστε τόσα χρόνια για την λειτουργία Κέντρων Τελικού Σταδίου, ώστε να διασφαλιστεί τουλάχιστον το δικαίωμά τους να πεθαίνουν αξιοπρεπώς. Τώρα με τις ελλείψεις φαρμάκων το αίτημά μας αποτελεί πια τραγική ειρωνεία…» καταλήγει.
Πηγή: ΠρώτοΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου